อาหารท้องถิ่นของภูมิภาคคันโต

อาหารท้องถิ่นของภูมิภาคคันโต

ยูบะหรือฟองเต้าหู้ (จังหวัดโทชิกิ)

 

        เมื่อนมถั่วเหลืองเดือดจะมีชั้นบางๆ เป็นแผ่นอยู่ด้านบน ยูบะทำโดยค่อยๆ ตักแผ่นนี้ออกมา ยูบะมาจากประเทศจีนพร้อมกับเต้าหู้ และกลายเป็นส่วนหนึ่งในวัฒนธรรมอาหารของญี่ปุ่นตั้งแต่นั้นมา ยูบะอาจเป็นแบบแห้งที่นำไปห่อไส้ต่างๆ หรือนำไปใส่ซุปหรืออาหารต่างๆ หรือแม้แต่ทานกับโชยุและวาซาบิสด (ฮอสแรดิชของญี่ปุ่น) เหมือนกับซาชิมิ ปัจจุบันยูบะถือเป็นอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูง อีกทั้งยังทำไม่ยาก นอกจากนิกโกะ (โทชิกิ) แล้ว เกียวโตก็มีชื่อเสียงในการผลิตยูบะเช่นกัน ในเมืองประวัติศาสตร์เหล่านี้ ยูบะเป็นอาหารที่ได้รับความนิยมจากคนทุกวัย

นาเมะโร(จังหวัดจิบะ)

        นาเมะโรเป็นอาหารพื้นเมืองของชาวประมงในแถบชายฝั่งของแหลมโบโซ-ฮันโตทางตอนใต้ของจังหวะจิบะ ส่วนผสมหลักคือปลาทูแขก ปลาซาร์ดีน ปลานกกระจอก ปลาซัมมะ หรือปลาทู วิธีทำจะหั่นปลาเป็นชิ้นเล็กๆ เติมมิโสะ จากนั้นโรยด้วยต้นหอม ขิง และใบโหระพาแล้วสับให้ละเอียดจนเป็นเนื้อเดียวกัน ต้นหอมและขิงจะเป็นตัวดับกลิ่นคาวปลา นาเมะโรย่างจะเรียกว่าซังกะยะกิ ส่วนนาเมะโรที่ผสมสุ (น้ำส้มสายชู) จะเรียกว่าสึนาเมะโร และเมื่อนำไปวางบนข้าวแล้วเทชาเขียวลงไปจะเรียกว่าซงฉะ อาหารอร่อยเหล่านี้จะเน้นที่รสชาติมากกว่ารูปร่างหน้าตา และมีคุณค่าสมเป็นอาหารของชาวประมง

มงจะยะกิ (โตเกียว)

         แต่เดิมมงจะยะกิเป็นอาหารทานเล่นของเด็กในเมืองโตเกียว และตอนนี้กลายเป็นของขึ้นชื่อของโตเกียวแล้ว วิธีทำก่อนอื่นให้ผัดส่วนผสมต่างๆ เช่น ปลาหมึกตากแห้ง ข้าวโพดหวาน และกะหล่ำปลีบนกระทะเหล็กแบนๆ ที่ตั้งไฟไว้ จากนั้นคลุกส่วนผสมเหล่านี้รวมกันบนกระทะ แหวกตรงกลางออกให้เป็นหลุมกลมๆ แล้วเทส่วนผสมแป้งเหลวๆ ลงไปในหลุมนั้น คุณอาจใช้ตะหลิวอันเล็กๆ ผัดส่วนที่เกือบสุก แล้วตักส่วนที่สุกแล้วที่ติดอยู่หลังตะหลิวเข้าปากได้เลย มงจะยะกิมีที่มาจากอะซะกุสะในโตเกียวหรือจากจังหวัดกุนมะ แต่ปัจจุบันเมืองทสุกิชิมะในเขตจูโอเป็นที่รู้จักกันทั่วญี่ปุ่นในนาม “เมืองแห่งมงจะยะกิ” ถ้ามีโอกาสไปย่านนี้ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากกินซ่าก็อย่าลืมแวะไปลองชิม

ฟุคะงะวะเมะชิ (โตเกียว) 

      ฟุคะงะวะเมะชิเป็นอาหารยอดนิยมในโตเกียว เป็นหอยแกะเปลือกและต้นหอมผัดกับมิโสะ เสิร์ฟพร้อมข้าวและซุป สำหรับฟุคะงะวะเมะชิที่ใช้หอยตัวใหญ่ในฤดูหอย (ฤดูใบไม้ผลิ) น้ำจากหอยที่ผสมกับมิโสะจะสร้างรสชาติที่อร่อยโดดเด่นขึ้นมา แม้ว่าตอนนี้คุณอาจนึกภาพไม่ค่อยออก แต่ครั้งหนึ่งย่านฟุคะงะวะ เคยเจริญรุ่งเรืองในฐานะเมืองประมง มีหอยอุดมสมบูรณ์ที่บริเวณปากแม่น้ำซุมิดะงะวะ ร้านอาหารบางแห่งในย่านนี้ยังคงมีฟุคุกาวะเมะชิขายอยู่ ดังนั้นถ้าคุณสังเกตเห็นป้ายขณะเดินเล่นในเมือง ก็อาจได้สัมผัสความอร่อยเหมือนคนในสมัยเอโดะ (ค.ศ. 1603-1867)